dinsdag 5 oktober 2010

Melbourne (2)

Vorige week donderdag zijn we Eureka 88 opgeweest. Met 297,3 meter is het veruit het hoogste gebouw van Melbourne en in Australië alleen de Q1 aan de Gold Coast is hoger. Wel heeft het het hoogste bezoekersplatform van het zuidelijk halfrond. Als je het lijstje hoge gebouwen in Australië op wikipedia ziet, valt op dat Sydney helemaal niet meedoet. Zelfs 'kleine' steden als Brisbane en Perth hebben hogere torens en Sydney Tower (hun uitkijkpunt) is niet meer dan dat: alleen een hoog uitkijkpunt, maar andere gebouwen blokkeren het uitzicht op de haven en het opera house daar.
Anderhalf jaar geleden was ik al eens naar boven geweest, maar ik hou van goede uitzichtpunten en het uitzicht over de stad is hier fantastisch. De suburbs lijken zich eindeloos uit te strekken, de locatie aan de andere kant van de rivier zorgt ervoor dat het centrum als één geheel te zien is, de avonddrukte zorgt voor mooie foto's in het donker en we konden ook eenvoudig ons eigen appartementencomplex zien. Iedere hoge toren heeft altijd iets waar je extra voor moet betalen. Vaak is het een extra niveau omhoog, soms de mogelijkheid om te bungeejumpen (Macau). In Melbourne hebben ze "The Edge", een soort glazen kooi die een paar meter uit het gebouw schuift, waardoor je boven de straat hangt. Een lichtflits en het geluid van rinkelend glas geven best veel bezoekers even een hartverzakking als ze erin staan.Mijn verzameling skyscrapers gaat aardig, met steden als Dubai (nr1, 828m), Hong Kong, Kuala Lumpur (Petronas Towers zijn geweldig), Shenzhen, Moskou, Melbourne, Tokyo en Singapore. In Nederland hebben we nog een behoorlijke inhaalslag te maken met de Euromast (185m) en de nieuwe Maastoren (165m) als de 'hoogtepunten'.
Terug naar Melbourne en naar één van de grootste evenementen van het jaar; de Grand Final Replay. Uiteraard weer in de MCG, nu met "slechts" 93.000 toeschouwers en ik was zo gelukkig om een staanplaats te kunnen bemachtigen. Je ziet vooral veel van de tribune boven en onder je, maar het hele veld is wel zichtbaar. Collingwood deed wat het moest doen (108-52) en kreeg na twintig jaar eindelijk weer een beker uitgereikt. Tijdens de ereronde kwam de pijn en het besef van de verloren WK-finale weer naar boven.......de enige manier om dat weg te spoelen is in 2014 genadeloos alles winnen.
Nog één dag werken en dan vliegen we vrijdagochtend vroeg naar Adelaide voor een lang weekend. Op z'n vroegst volgende week woensdag is een nieuw blog te verwachten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten