Mornington Peninsula

In de serie "Verken Victoria per huurauto" gaat het vandaag over het schiereiland aan de zuidkant van Melbourne. Woensdag hebben we een auto gehuurd en zijn we gaan rijden. De eerste stop was Waverly Park, een oud footy stadium wat grotendeels gesloopt is. De hoofdtribune staat nog overeind en verder is het een trainingsveld en een complete woonwijk eromheen.
Vervolgens heb ik Caitlyn in Fountain Gate en Cranbourne rondgeleid, voordat we doorreden naar het schiereiland zelf. Hoewel het op een uurtje rijden van Melbourne ligt, voelt het veel minder ver omdat de zuid-oostelijke suburbs zover uitstrekken. Het is ontzettend "bushy" en groen en daardoor is het een hele populaire plek om een paar dagen naar toe te gaan vanuit de stad.Sorrento is de 'hoofdstad' van alle toeristische plaatsen. Het is de plek waar blanken rond 1800 voor het eerst een nederzetting bouwden...........en na 7 maanden weer verlieten omdat er niet genoeg drinkwater was. Het heeft een paar aardige gebouwen en vroeger was er een stoomtrammetje van de standen aan de (Port Phillip) Baai en aan de Oceaan kant.
Het verschil tussen de stranden is gigantisch. De baai is kalm, rustig en erg veilig om in te zwemmen. De Oceaan is gigantisch wild en rond 1968 is een Minister-President daar gaan zwemmen en nooit meer terug gekomen........

Wij hebben een halve dag op het strand gelegen, zijn de dag erna verbrand tijdens onze lunch buiten, want het weer hier is geweldig, rond de 27 graden, maar 's avonds koelt het wel al tot ongeveer 14. Het weer was geweldig, want vandaag (oudjaarsdag), is het op het moment van schrijven een bizarre 40 graden Het is mijn eerste echt hete dag en terwijl wij binnen in de airco al dozen aan het inpakken zijn, voelt het buiten alsof er een grote warme deken over je heen hangt.........en de wind is niet verkoelend maar juist vreselijk. Ben benieuwd hoe nieuwjaarsnacht straks gaat verlopen!

Cricket - The Ashes

Goed, ik heb al een introductieblog over Cricket gegeven en in de vorige blog stond kort al de score van voor deze dag, maar ik ben bang dat ik eerst iets meer moet vertellen over Cricket voordat ik los kan branden over vandaag.

Bij Cricket staat de batsman een wicket te verdedigen. Een wicket zijn drie houten stokjes met dwarsliggers. De bowler bowlt (niet gooit, moet met gestrekte arm) de bal, waarna de batsman probeert hem weg te meppen. Als hij hem raakt, moet ie daarna rennen. Het aantal keer dat je heen en weer rent, zijn het aantal runs (punten) dat je hebt. In totaal heb je als team 10 wickets, 1 voor iedere slagman.

Er zijn verschillende soorten Cricket, Twenty20 (ieder team krijgt 20 "overs" * 6 ballen de tijd om te batten), OneDay-matches en Test matches. Een Test-match is hoe Cricket oorspronkelijk hoort te zijn en duurt vijf dagen, en in die vijf dagen proberen beide teams het andere team twee keer uit te krijgen en meer runs dan de ander te scoren.

De score aan het begin van de dag was Austalie all out (dus geen wickets meer) voor maar 89 runs. Engeland had 0-157, oftewel geen wickets verloren en al 157 runs. In totaal komt ieder team twee keer aan slag en wordt het totaal aantal runs bij elkaar opgeteld. Het uitgangspunt voor Australie vandaag was simpel: zo snel mogelijk zo veel mogelijk wickets van Engeland pakken.
Waarschijnlijk zijn nu al vele lezers afgehaakt en dat is jammer, want Cricket is een sport die je na verloop van tijd meer gaat waarderen. Vandaag liep ik om 10.15 het stadion binnen om pas om 18.12 het weer te verlaten. En dat terwijl vandaag een waardeloze dag was, Engeland heeft "maar" 5 wickets verloren en heeft nu 444 runs, waarmee ze bijna zeker deze test in Melbourne gaan winnen.
Wat maakt Cricket dan leuk / anders? Het feit dat je niet hoeft te kijken. Urenlang was het vandaag te saai voor woorden. Vele mensen nemen een boek mee voor die momenten. Andere mensen beginnen te drinken. Behoorlijke hoeveelheden ook, maar omdat je het over de hele dag uitsmeert valt het uiteindelijk wel mee.
Het publiek (vandaag 67.000, met ongeveer 20.000 Engelsen) is ook het bekijken waard. En uiteraard luisteren naar de literaire hoogstandjes als you all live in a convict colony (yellow submarine).

Uiteindelijk heb ik vandaag 3 van de 5 wickets die vielen gemists door verschillende redenen (oa toiletbezoek). Met bijna 300 runs was het geen bijzonder productieve dag en omdat Engeland erg degelijk stond te batten waren er maar weinig opwindende momenten. Al met al had ik best wat zware momenten om de volledige 8 uur vol te maken, maar ik kan het nu in ieder geval van de to-do lijst strepen: ik heb een volledige Test match Cricket gekeken!

Kerstmis

Terwijl Nederland inmiddels aan de tweede dag Gourmetten is begonnen (toch?) loopt hier 'Boxing Day' bijna ten einde. En dan moet er uiteraard een blog over kerst in Australie volgen, voorlopig nog zonder de foto's.Het begon vrijdagavond na het werk......een hele korte dag, ook omdat de computers daar uitvielen, werd afgesloten met het kijken naar 'Christmas by Candlelight' op TV, een grote show met allerlei A-, B- en Z- artiesten die kerstliedjes zingen. Het niveau was erg wisselend, maar het is blijkbaar een traditie hier.
Zaterdagochtend stond het uitpakken van de kadootjes op het programma. Uiteindelijk hebben we dat drie keer gedaan: 1 keer met ouders + zus, 1 keer met tantes + nichtje van de moeders kant en 1 keer met de hele familie van haar vaders kant. Uiteindelijk is nu vooral de vraag hoe ik al die boeken mee naar Nederland kan nemen.

Kerst hier staat voornamelijk in het teken van eten. Eten, eten, eten. Een gigantische lunch, een gigantisch diner en vervolgens op 'Boxing Day' wederom een gigantisch lunch van alle leftovers. En na drie keer hetzelfde is iedereen het eten wel behoorlijk zat.
Verder is het vooral anders dan in Nederland met beide families op dezelfde dag. Ik ben opgegroeid met twee kerstdagen, hier hadden we precies 8 minuten tussen de ene lading (12) en de andere lading (13) familieleden. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de meeste mensen op Boxing Day compleet andere dingen willen doen dan familie bezoeken.

Boxing Day staat verder voor sommige mensen in het teken van winkelen, want het is de dag dat de uitverkoop hier begint. Wij hebben de hele dag op de bank gehangen, uitbuiken en de eerste dag van de Ashes-test in Melbourne gekeken. Cricket. Australie is all out voor 98 runs en Engeland heeft nog al z'n wickets en nu al 157 runs. Het lijkt een slachting te gaan worden...........en dat is wat ik morgen in het stadion ga beekijken. Jup, weer eens naar een sport toe. ;-)

Echuca

Het derde deel van onze Victoria trip van vorige week, en deze keer over Echuca. Echuca ligt helemaal in het noorden van de staat, aan de Murray rivier en vormt een 'twin-city' met Moama, aan de andere kant in New South Wales. Tijdens het rijden vanuit Bendigo hebben we ongeveer 200 spinkhanen op de bumper verzameld, terwijl miljoenen andere over de weg bleven zwermen.
Echuca (12.000) is vooral bekend om z'n historische haven en de vele stoomboten die nog steeds rondvaren. Met een uniek hoge waterstand in de Murray (er is hier de meeste regen in decennia gevallen de laatste maanden) zijn veel van de aanlegsteigers voor de boten niet meer bruikbaar. Uiteindelijk vonden we een bedrijf dat nog wel vaart en het is een hele aardige, op het eerste oog kalme maar behoorlijk snel stromende rivier.

Verder is het vooral een klein dorpje, met een overschot aan ruimte. Grote huizen, grote bedrijven, grote braakliggende stukken land, oftewel typisch Australisch.
Andere activiteiten in Echuca beperken zich tot midgetgolf (jaja), entertainment moet je vooral aan de andere kant van de rivier vinden. De staten in Australie hebben verschillende wetten. En zo waren jarenlang gokmachines in Victoria verboden, dus aan de andere kant van de rivier zijn er vele te vinden. Maar niet in casino's, maar bij clubs.

De meeste vreemde was wel de Bowlsclub in Echuca. De bowls-velden liggen aan de ene kant van de spoorlijn, het gigantische 'clubgebouw' wat een soort minicasino is, aan de andere kant. Je moet wel lid zijn, maar je kan gratis een eendags-lidmaatschap afsluiten door je naam en adres op een papiertje te schrijven..........

Inmiddels zit mijn laatste week werken voor de City of Casey er bijna op. Het is een heel vreemd idee om over twee weken in een vliegtuig naar Nederland te zitten. Erg onrealistisch en zeker sinds ik werk heb is de tijd omgevlogen. Dit weekend kerst bij Caitlyn haar ouders en volgende week maandag naar de tweede dag van de Ashes-test! Jup, ik ga het proberen: 8 uur lang live in een stadion Cricket kijken!

Bendigo

De dag na Daylesford reden we verder naar het noorden richting Echuca. Onderweg hebben we even Bendigo bezocht. Bendigo is een van de grotere, regionale steden rondom Melbourne met ongeveer 95.000 inwoners. Net als Ballarat is hier rond 1850 goud gevonden, wat duidelijk aan sommige gebouwen af te zien is. Nog steeds zijn er in de omgeving heel veel mijnen.

Het verschil tussen Bendigo en Melbourne zijn vooral de mensen. Hoewel er een paar Chinezen wonen (uit de gold-rush tijd) is het er blanker dan blank en heeft het af en toe heel erg oubollig gevoel, met pratende toeristentrams en pratende openbare toiletten.

Verder is het vooral een slaapstadje. Er gebeurd niet gigantisch veel en er is niet gigantisch veel te doen of te zien. Het is dan ook geen bestemming voor een week, maar meer een halve dagtrip, om te beseffen hoe 'druk' Melbourne af en toe is.

Wat ze er ook hebben? Een stadion! Met een wel hele mooie oude tribune.

Next stop: Echuca!

Daylesford

Dit weekend zijn we een lang weekend weg geweest. En in plaats van te vliegen naar bijvoorbeeld Brisbane, de Gold Coast (soort Miami) of Perth, we besloten een auto te huren en de staat Victoria beter te verkennen. De eerste bestemming was Daylesford.

Daylesford is een klein plaatsje in Victoria, omgeveer 1,5 uur rijden van Melbourne, met zo’n 3.000 inwoners, maar heel veel vakantiehuizen waardoor het aantal inwoners over het weekend verdubbeld. Het heeft 1 winkelstraat, het grootste gebouw is het gemeentehuis en de belangrijkste ontmoetingsplek is de pub.

Vlakbij Daylesford ligt Hepburn en daar zijn bronnen met mineraalwater. En in plaats van het in flesje doen, hebben we er hier luxe baden van gemaakt. Hele luxe baden. Met een zout-therapie bad, ligbanken in een bubbelbad, monsoon-douches en een stoomsauna moet ik zeggen dat het ontzettend ontspannend was.
Maar dat was niet het hoogtepunt van de eerste dag. Dat was toch wel onze accommodatie. Ergens in een bos vlakbij Daylesford heeft iemand in z’n achtertuin een treinwagon staan. Een hele oude treinwagon, die volledig is gerestaureerd en omgebouwd tot luxe wagon van honderd jaar geleden. Compleet met kingsize bed en een badkamer met een badeendje in het bad.

Mijn ouders wonen inmiddels in een treinstationnetje (in Eys), dus ik ben een beetje bang dat dit de volgende stap voor ze is ;-)

Radiostilte

Mijn laatste blog was zaterdagavond, en na drie dagen werken hebben we morgen een kleine vakantie! Voor vier dagen huren we en auto en gaan we door Victoria rijden, omdat ik al wel veel van het land gezien heb in de laatste anderhalf jaar (Sydney, Cairs, Great Barrier Reef, Hobart, Canberra, Alice Springs, Uluru, Darwin, Kakadu, Adelaide), maar eigenlijk nog maar bizar weinig van de Staat zelf.

Het plan is om richting Bendigo, Daylesford en Echuca te gaan, en daar zullen de blogs vanaf aanstaande zondag over gaan, om de laatste week werken mee te vullen. Helaas gaat de gemeenteraad niet over mijn Structuurvisie beslissen volgende week, dus heb ik m'n persoonlijke doel niet gehaald, maar wel ontzettend veel geleerd.

Maar waarschijnlijk dus een radiostilte voor de komende dagen!

Prettig weekend ;-)

Derby Day!

In Nederland kennen we niet echt een goede derby. Sparta-Feyenoord is de wedstrijd die het dichtst in de buurt komt (of misschien wel IJsselmeervogels-Spakenburg bij de amateurs), waar een stad of dorp in tweeen wordt gesplitst over een voetbalwedstrijd. Celtic-Rangers is denk ik de grootste ter wereld omdat daar het geloof erg sterk bij meespeelt. Milan-Inter, Everton-Liverpool, Panathinaikos-Olympiakos, Partizan-Rode Ster, Fenerbache-Galatasaray, Boca Juniors-River Plate, allemaal krakers van de hoogste orde en overal te wereld zijn er wel mooie derdy's te bezoeken.Het is het gevoel dat als je opstaat dat je weet dat het een bijzondere dag kan worden. Het zijn van die wedstrijden waar je weken of maanden naar toe kan leven, alles is afgestemt op die ene wedstrijd. In Melbourne hebben ze sinds dit seizoen Heart-Victory. Voor de mensen die de voetbalblogs niet met veel interesse lezen: Heart is een nieuw opgericht team, Victory bestaat een jaar of 15, maar ze staan allebei in de schaduw van alle footy-teams.
De eerste derby in Melbourne in October heb ik gemist omdat we in Adelaide waren, gelukkig is de competitie zo klein dat je altijd een tweede kans krijgt. Met 23.000 toeschouwers was AAMI Park goed gevult, maar niet uitverkocht. Als je weet dat Heart normaal rond de 5.000 toeschouwers trekt, dan was het stadion nu duidelijk overwegend 'blauw' [Victory].

De sfeer was aardig. Beide clubs proberen er wat van te maken, maar het is allemaal erg 'gemaakt'. Voor mij klopt het gewoon niet om volwassen mannen in een rood shirt agressief te zien schreeuwen tegen mensen in een blauw shirt die juichen na de 0-1. Er is geen jarenlange traditie, Heart bestaat pas sinds Augustus en heeft misschien net tien wedstrijden gespeeld.........er is geen echte rivaliteit.

Het niveau van de wedstrijd was iets beter dan de eerdere wedstrijden die ik heb gezien. Heart kwam op 1-1 door een goede vrije trap van Gerald Sibon, maar werd daarna weggecounterd door Victory, die van de 9 a 10 counters er maar twee wist af te ronden. Heart speelde naief, probeerd druk te zetten, mist kwaliteit en wordt dan door een laffe counterploeg overlopen.

Ben blij dat ik geweest ben, het niveau is niet veel beter of slechter dan de Eerste Divisie in Nederland, maar toch, ik sta liever in Dordrecht naar slecht voetbal te kijken. Gewoon omdat ik daar wel een echte band mee heb.........

Werk - City of Casey

Van de week kreeg ik een mailtje uit Nederland, waarin stond dat mijn tijd in Australië één grote vakantie lijkt. Voor mij een signaal om mijn lezers weer een lang en saai blog over werk voor te schotelen. Minder dan drie weken tot kerstmis en dan zit het werken voor de City of Casey er alweer op, dit is inmiddels alweer mijn vierde lokale overheidsbaan (hoewel ik nog steeds ontken dat ik tot m’n 67ste ambtenaar blijf), dus het is tijd voor een vergelijking tussen Nederland en Australië.

Werkplek
In Dordrecht is het flexwerken met iedere dag een ander bureau, opruimen in te kleine kasten, geen usb poort om documenten op te slaan en een te kleine mailbox. Dat laatste is hier nog erger (slechts 50 MB), verder is alles traditioneler. Dus mijn bureau is één grote bende met vele versies van het Structure Plan waar ik nu aan werk en veel ander papierwerk op de planken waar ik nooit in kijk. Het heeft dus allebei z’n voor- en nadelen.

Reistijd en werktijden
Tsja, 8 minuten lopen door het centrum van Dordrecht of minstens 46 minuten met de trein plus 20 minuten fietsen……... De werktijden zijn hetzelfde (8 uur per dag, half uur pauze in je eigen tijd) alleen hebben Australiers veel minder vrije dagen. Duidelijk een + 1 voor Nederland.

Salaris
Lastig. Ben nu officieel ‘consultant’ en heb daarom een een hoger uurloon, maar krijg alleen de uren betaald die ik werk (raar). Schaal 10 in Nederland komt aardig overeen met Band 5 hier, met ligt aan de wisselkoers waar je meer verdient. Geen winnaar dus.

Collega’s
De organisaties zijn verschillend opgebouwd en daardoor is vergelijken niet helemaal eerlijk. Stratigic Development heeft ongeveer 20 mensen en een goede 50/50 man/vrouw verdeling, en meer jonge dan oude mensen. Opvallend veel mensen met een niet-Australisch paspoort: Nieuw-Zeeland, twee keer India, Indonesië, China, Philipijnen, Engeland, Canada en Nederland.

Inhoudelijk
Voorlopig gaat het dus aardig gelijkop. En ook inhoudelijk is er niet zo veel verschil. Een Structure Plan / Gebiedsvisie schrijven is hetzelfde werk en je hebt te maken met dezelfde burgers met dezelfde argumenten. Zo heb ik afgelopen donderdag een presentatie gegeven voor de Chamber of Commerce (bedrijfs- en winkeliersvereniging) van Cranbourne. De meest gehoorde opmerking was: we kennen de plannen al jaren en staan er ook achter, maar wanneer gaat er ook echt iets gebeuren?

Hmm, tot nu toe veel dingen hetzelfde. Wat is dan wel echt anders?
Australië zit nog op het niveau van voor de bezuinigingen, met andere woorden, ik heb heel regelmatig (één a twee keer per week) een gratis lunch.

Ik moet hier niet proberen op vrijdag m’n witte sportschoenen aan te doen, de kledingstijl is veel zakelijker. Ik heb nog geen spijkerbroek gezien, iedere dag heeft iedereen een netjes gestreken shirt aan en ook op dagen als het meer dan dertig graden is heb ik nog geen korte broek gezien. Misschien bewaren ze dat voor de veertig+ dagen.

En verder…………begin ik door te krijgen dat ik mijn werk aardig goed doe. Structure Plan staat nu gepland voor de laatste raadsvergadering van het jaar (21 December) en als het in ieder geval dan besproken wordt, ben ik zeer tevreden.

Vrijdag trouwens Christmasdrinks met collega’s…….ben benieuwd. En zaterdag Melbourne Heart – Melbourne Victory, eindelijk weer naar het voetbal toe en dan ook nog eens een derby!

U2

Donderdag vervelend nieuws uit Nederland gekregen en 's een presentatie gegeven voor de bedrijfs- en winkeliersvereniging in Cranbourne. Leuke ervaring. Vervolgens 's nachts rond twee uur op de bank naar de Sepp Blatter show te kijken. Door de wk's aan Rusland en Qatar te geven wordt weer een duidelijk signaal afgegeven dat het niemand interesseerd wat fans willen, als de miljoenen maar binnenstromen in de zakken van de keuzecommissie.........belachelijke corrupte bende.Maar goed, 's Avonds was het tijd om mijn verjaardagskado eindelijk te gebruiken. Twee kaarten voor een concert van U2 in Etihad Stadium in de Docklands. Normaal goed voor 50.000 mensen, en nu bijna twee keer zoveel aanwezig.

Met een rond podium zijn er bijna geen slechte plaatsen, maar wij hadden wel hele goede stoelen, recht tegenover het podium en prima zicht op de (kleine) artiesten en het (grote) scherm. Helaas was Jay-Z de opwarmact, niet echt mijn muziek en een rare keus om hem te laten rappen voordat U2 toch meer mainstream muziek speelt.

Maar uiteraard weten ze er een gigantische show van te maken, met hun ruimteschip vol licht en geluidseffecten. Afwisselend genoeg om het twee uur lang boeiend te houden. Heel leuk verjaardagskado!