Australië is dan wel sinds 1901 een land, maar de Engelse koningin is nog steeds ook het staathoofd van Australië. De gouverneur is de 'eerste afgevaardigde' van haar, oftewel zijn functie is voornamelijk lintjes doorknippen en handjes schudden tijdens officiele bijeenkomsten, omdat de koningin niet overal tegelijk kan zijn. Hoewel hij normal gesproken alleen handelt op advies van de premier, heeft hij de macht om de premier te “overrulen”. Doet ie alleen bijna nooit, helaas.Als er een gele vlag wappert is de Governor ergens in Victoria en dan is het wel zo netjes om ‘goodnight governor’ te zeggen voor het slapen gaan. Omdat we dat iedere avond netjes doen, heeft hij ons uitgenodigd voor een cocktail-party bij hem thuis, de avond voor de Melbourne Cup.
Dat is natuurlijk de grootste onzin.........Caitlyn heeft een vriendin die voor de governor werkt en ons op die manier naar binnen kon loodsen. Dus wederom pak aan, stropdas om en een kleine 5 minuten wandelen. Een gigantisch lange rij auto's stond op de oprit te wachten en wij mochten doorlopen na onze uitnodiging te showen.
Ik moet zeggen dat hij een heel aardig huis heeft. Misschien een beetje groot en in zijn 'ballroom' waren ongeveer 900 gasten. Vele atleten die Australie bij de Commenwealth Games in Delhi hebben vertegenwoordigd, een hele hoop paardentrainers en andere mensen die betrokken zijn bij de races, andere rijke mensen, politici, militairen, de zus van de keizer van Japan, sjeiks uit Dubai, de ambassadeur van de Verenigde Arabische Emiraten en dit stuk tuig uit Nederland.....
Al het drinken en de hapjes (erg, erg lekker en vanavond slaan we het avondeten over) zijn door de Australische belastingbetaler betaald. Na twee speeches mochten we ook even een kleine tour doen door de westvleugel van het gebouw. De pracht en praal straalt overal vanaf. Helaas heb ik alleen wat baggerfoto's met m'n telefoon kunnen maken, maar het is allemaal erg Brits en erg over de top. 
Ik denk dat dit wel mijn meest "upperclass" evenement is wat ik hier in Australie ga meemaken. Het past wat dat betreft prima in de voorbereiding op "the race that stops op nation". Morgen is het Melbourne Cup Day! Die paardenraces is zo groot, dat iedereen een dag vrij heeft.........lekker uitslapen dus!
De City of Casey heeft ook verschillende "oude" kernen, die allemaal aan elkaar gegroeid zijn met eindeloze suburbs. De dichtheden zijn ontzettend laag, appartementen kennen ze niet. De woningen zijn ook verre van goedkoop, de goedkoopste beginnen rond de 300.000 Australische dollars. De auto wordt werkelijk voor gebruikt, vele straten hebben helemaal geen stoep en het winkelcentrum wordt omringt door grote plakken asfalt met geparkeerde auto's.
Ik hou me nu vooral bezig met het schrijven van de structuurvisie. Mijn voorgangster (een Canadese die hier ook maar een paar maanden heeft gewerkt, met hetzelfde visum als ik) heeft de oude visie uit 2006 herschreven en ik moet dat document nu afronden. Daarnaast moet er een implementatieplan komen (een visie schrijven is één, maar ook daadwerkelijk iets doen is twee) en zullen de burgers erbij betrokken moeten worden. Het leuke is dat ik tijdens het werk mag 'spelen' met Illustrator en Indesign. Voor wie die programma's niet kent; het is software waarmee je echt mooie kaarten kan maken en documenten professioneel kan opmaken. Dus niet alles in word typen en dan kaartjes gemaakt in paint erbij plakken, maar lekker kliederen achter de computer.
Want daar draait het bij de races om: gokken. Iedereen gokt, van de echte 'kenners' tot oude vrouwtjes van boven de 90. Als je aan de bar staat, is het opvallend hoeveel mensen er winnaars zijn. De een beweert "ongeveer 1000 gewonnen te hebben en dus geen slechte dag te hebben" en de ander zegt al in augustus tegen veel betere kansen de verassende winnaar te hebben voorspelt. Iedereen liegt, niemand doet alsof ze hebben verloren, of er ook maar iets om geven dat ze geld kwijt zijn geraakt. 
De Cox Plate is de eerste race van het Melbourne Spring Carnival en ontzettend populair. Ik gok dat er ongeveer 35.000 mensen aanwezig waren. Wij hadden members tickets en hadden daarmee een mooie extra kijk achter de schermen. Waar het in het 'general public' vooral de jongeren zijn die in een zeer respectable tempo liters bier en champagne naar binnen werken, zijn het tussen de members voor de zakenmensen en het 'oude geld' die in een zeer respectabel tempo liters bier en champagne naar binnen werken. Want behalve gokken gaat het om drinken. Voor sommige mensen vooral om heel veel drinken.
De hele racedag is perfect gepland. Er zitten ongeveer 45 minuten tussen iedere race, genoeg tijd om dus iedere keer in de rij te gaan staan om je weddenschap te plaatsen en een nieuw drankje te halen. Ook kan je naar de paarden kijken die een paraderondje doen, om te bepalen op wie je gaat inzetten. Verder is er voor de vrouwen 'entertainment' in de vorm van modeshows, terwijl de mannen aan de bar hangen.
Mijn inzetten op Pensive Dream (5 vd 11), Follonica (7 van de 11), Dutchy's Lass (4 vd 11) en de grote favoriet Firebolt (8 vd 12) in de eerste vier races waren allemaal dramatisch zorgden er al snel voor dat de eerste 10 dollar al verdampt waren. Gelukkig zorgde "Hot Danish" met een tweede plaats ervoor dat ik een paar dollars terug kreeg, die Absolutelyawsome (8 vd 14) en favoriet Smoking Joey (11 bd 14) in race 6 weer verspeelden. Race 7 zag dan eindelijk mijn eerste winnaar: Precedence betaalde maar liefst 3.20 dollar uit, nadat ik er 2 had ingezet. 
Race 8 was de grote race, De Cox Plate. So You Think was zo'n grote favoriet dat de bookmakers 1.02 voor iedere dollar wilden betalen: helemaal niets dus en een singaal waarmee ze willen zeggen "verspeel onze tijd niet door op hem te wedden". More Joyous werd 5de en ook mijn superbet (voorspel de eerste 4 in wilekeurige volgorde) was niet succesvol, had de nr 1-2-4-5..........Preventable sloot de dag keurig in stijl af als 14de van de 15 en daarmee mijn verlies voor de dag op ongeveer 20 dollar.
Australie heeft andere tegenstanders. Japan, de Verenigde Staten, Korea en Qatar zijn de andere landen die “2022” willen organiseren. Qatar zou belachelijk zijn (veel te warm in de zomer, hebben zich nog nooit gekwalificeerd). Japan en Korea hebben het in 2002 samen gehad, het kan voor de landen pleiten dat ze alle stadions al hebben, maar twintig jaar later is waarschijnlijk te snel en bovendien wil de fifa de optie open houden om het binnenkort aan China te kunnen geven. De VS was niet echt geslaagd in 1994, maar heef het voordeel dat alle stadions echt groot zijn (65.000+)
Dus wat heeft Australie te bieden? Hier denken ze dat het in hun voordeel is dat ze vaker grote evenementen succesvol organiseren (Sydney 2000, Melbourne 2006 Commenwealth Games) en dat ze altijd, voor iedere sport grote stadion kunnen vullen (dus geen halflege stadions bij Ghana-Servie). Bovendien wordt voetbal hier steeds populairder en zou de fifa het kunnen gebruiken om deze ‘groeimarkt’ te veroveren. Nadeel is dat het ver weg is en dat de tijdzone ongunstig is voor Europa (waar toch een hoop landen + tv kijkers vandaan komen).
De speelsteden zouden Melbourne, Sydney (3!), Perth, Brisbane, Adelaide, Newcastle, Townsville, Canberra, Gold Coast en Geelong zijn. Een goede verdeling over het hele land, sommige stadions staan er al en zijn zeker ook groot genoeg. Het belangrijkste nadeel? Zes van de 12 stadions zouden Ovals zijn.
Maar ik was meer geinteresseerd in hoe een voetbalveld er op een oval uit ziet. Mensen zitten altijd graag dicht op het veld en dus is de Arena een kutstadion met een veel te brede tankgracht. En als ik eerlijk ben, dan is spelen op een oval twintig keer erger. In de ruimte tussen de tribunes en het speelveld kan je nog een compleet stadion bouwen. Ik gun Australie het WK veel meer dan de VS, Qatar, Japan of Korea. Maar mocht ik kaarten krijgen, dan hoop ik dat het niet op de eerste ring is....... 
Hahndorf is een klein plaatsje met nog geen 2000 inwoners en heeft een zeer Duitse uitstraling. De gebouwen zijn erg typisch en ook de vele winkeltjes in de hoofdstraat zijn erg Europese. Nu vraag ik me ook af wat een Europese winkel is……..waarschijnlijk bedoel ik kleinschalig en kneuterig.
De Barossa Valley is wereldberoemd vanwege de wijn. Ongeveer 20% van alle Australische wijn word hier op 25 km2 geproduceerd. Het landschap wordt dan ook gedomineerd door eindeloze rijen druivenplanten. Samen met de heuvels en de wolken zijn er af en toe erg mooie foto's te maken.
Uiteraard moet er ook wijn geproefd worden en dat kan werkelijk overal. Ik ben geen wijnliefhebber en mijn voedsel-hoogtepunt kwam op de terugvlucht. Nadat Qantas vanwege turbulentie de avondmaaltijd niet kon serveren, werd al in het vliegtuig omgeroepen dat geinteresseerden bij de servicedesk een voucher konden ophalen. Dus met twee boarding passen voor 40 dollar aan vouchers gehaald en stukken beter gegeten dan die opgewarmde magnetrontroep uit het vliegtuig.
“Port” is een bijzondere wijk. Na jarenlang als havengebied een vergeten afvoerputje van problemen te zijn geweest, wordt de wijk in hoog tempo ‘opgepimpt’. Er zijn nu heel veel bouwplaatsen en ik ben benieuwd hoe het er over vijf jaar uitziet. Met een oude vuurtoren heeft het een goed te verkopen icoon en de koloniale gebouwen geven het haast een europese uitstraling. De zondag-rommelmarkt in een oude loods kan een prima idée zijn voor de Biesboschhal die op de Staart weg staat te roesten.
Op een zondagmiddag in de zon is het prima om een uurtje rond te wandelen, maar de wijk heeft nog net wat meer publiekstrekkers nodig. Het nationale spoorwegmuseum is een van de weinige. Bizar om erachter te komen dat er in dit land 25 verschillende spoorbreedtes zijn. 
Glenelg is compleet anders dan Port Adelaide en misschien wel het prototype van een Australisce “sea side beach town”. Het heeft geen publiekstrekkers nodig omdat het een prachtig strand heeft en met de enige tramlijn in de hele stad heeft Glenelg zelfs op een maandagmiddag heel veel bezoekers. Het zand is heerlijk zacht, het water lekker warm en de zon perfect om zelfs mijn witte lijf een beetje kleur te geven. Ja, echt waar, mijn benen zijn een klein beetje bruin.........dat wordt nog wat deze zomer. 
Opvallend is de relaxedheid waarmee iedereen met elkaar omgaat. Hoewel het verboden is om van de pier te springen, staat de politie rustig te kijken hoe de scholieren een voor een het water in duiken. Maar ja, waar zou je je ook druk om maken als het in de eerste week van de lente 31 graden is, met een verkoelend windje………
De stad zelf is stukken kleiner dan Melbourne. Hoewel de ‘grid’ van de binnenstad van eenzelfde format is, is de dichtheid en de levendigheid in delen van de stad stukken kleiner. Er zijn ook erg leuke straatjes als Rundle street en rondom de rivier is de stad heerlijk om rond te wandelen. Veel beter dan in de stad, waar de stoplichten duidelijk afgesteld staan op de auto’s en je als voetganger minstens vijf minuten moet wachten op je beurt. Het openbaar vervoer is niet geweldig. Het oude treinstation is omgetoverd in een casino. Van binnen zeer mooi en wederom als winnaar naar buiten gelopen. Dit keer met het schokkende bedrag van 7 dollar……
Vlakbij het water is de Adelaide Oval, het cricketstadion uit 1873. Pitoresk is het perfecte woord als je dit stadion wilt beschrijven. Allemaal verschillende tribunes, sommigen meer dan 100 jaar oud en een prachtig scoreboard. Niet dat ik ook maar iets van cricket begrijp, daarom heb ik een cricket spel voor de wii gekocht. Uiteraard met plastic ‘bat om in de woonkamer alles om te meppen.
Mijn ouders en zus zijn nu in Australie en na Melbourne waren we allemaal in Adelaide dit weekend. Vooral erg handig omdat zee en huurauto hebben en je dan wat makkelijker ook dingen buiten de stad kan doen. Behalve het centrum zijn Port Adelaide en Glenelg twee leuke wijken en dichtbij de stad zijn de Barossa Valley en het Duitse dorpje Hahndorf zeker de moeite waard. Er volgen deze week dus nog minstens twee nieuwe updates!
Anderhalf jaar geleden was ik al eens naar boven geweest, maar ik hou van goede uitzichtpunten en het uitzicht over de stad is hier fantastisch. De suburbs lijken zich eindeloos uit te strekken, de locatie aan de andere kant van de rivier zorgt ervoor dat het centrum als één geheel te zien is, de avonddrukte zorgt voor mooie foto's in het donker en we konden ook eenvoudig ons eigen appartementencomplex zien. 
Iedere hoge toren heeft altijd iets waar je extra voor moet betalen. Vaak is het een extra niveau omhoog, soms de mogelijkheid om te bungeejumpen (Macau). In Melbourne hebben ze "The Edge", een soort glazen kooi die een paar meter uit het gebouw schuift, waardoor je boven de straat hangt. Een lichtflits en het geluid van rinkelend glas geven best veel bezoekers even een hartverzakking als ze erin staan.
Mijn verzameling skyscrapers gaat aardig, met steden als Dubai (nr1, 828m), Hong Kong, Kuala Lumpur (Petronas Towers zijn geweldig), Shenzhen, Moskou, Melbourne, Tokyo en Singapore. In Nederland hebben we nog een behoorlijke inhaalslag te maken met de Euromast (185m) en de nieuwe Maastoren (165m) als de 'hoogtepunten'. 
Terug naar Melbourne en naar één van de grootste evenementen van het jaar; de Grand Final Replay. Uiteraard weer in de MCG, nu met "slechts" 93.000 toeschouwers en ik was zo gelukkig om een staanplaats te kunnen bemachtigen. Je ziet vooral veel van de tribune boven en onder je, maar het hele veld is wel zichtbaar. Collingwood deed wat het moest doen (108-52) en kreeg na twintig jaar eindelijk weer een beker uitgereikt. Tijdens de ereronde kwam de pijn en het besef van de verloren WK-finale weer naar boven.......de enige manier om dat weg te spoelen is in 2014 genadeloos alles winnen. 
Nog één dag werken en dan vliegen we vrijdagochtend vroeg naar Adelaide voor een lang weekend. Op z'n vroegst volgende week woensdag is een nieuw blog te verwachten.
Australië is een autoland. 55% van de mensen neemt de auto voor minder dan twee kilometer en 87% neemt de auto voor twee tot vijf kilometer. In Nederland noemen we een verplaatsing tot 7,5 kilometer “kort” en daarvoor gebruikt 1/3 de auto. Ondanks dat Australië een groot land is, ligt het dus niet aan het feit dat alles ver weg is. De auto wordt gewoon overal voor gebruikt. En als je hier een paar keer hebt gefietst begrijp je volledig waarom. Deze week ben ik drie keer op de fiets naar het station ben gegaan en ieder fietsritje is weer een groot avontuur. Ik heb inmiddels m’n remmen laten repareren en waarschijnlijk moet ik ze compleet laten vervangen. De heuvels zijn vervelend, maar vooral het andere verkeer is de reden om vol in de remmen te knijpen. Hoewel er best veel fietspaden zijn, zijn de automobilisten en andere voetgangers absoluut niet aan gewent aan fietsers. Het komt vooral omdat er zo weinig mensen fietsen, op het werk hebben ze een fietsenstalling voor tien fietsen, maar ik ben de enige die er gebruik van maakt……. 
Dit weekend is het WK wielrennen in Geelong (ongeveer een uurtje van Melbourne). Vanochtend was de start in Melbourne en hoewel het een korte nacht was na de grand final en met de start van de zomertijd, stonden wij om 9 uur ‘s ochtends te kijken hoe de renners een voor een langkwamen. Na de Tour de France in Rotterdam eerder dit jaar het tweede grote wielrenevenement dat ik bezoek.
Helaas hebben wij geen tijd om vandaag naar Geelong te gaan en terwijl ik dit typ is de wedstrijd nog bezig, maar voor mij is het al geslaagd: Terwijl ik langs het parcours stond in m’n oranje t-shirt, kwamen de laatste renners langs, uiteraard Nederlanders. Sebastiaan Langeveld en Koen de Kort leken meer toeristen die op hun gemak door de starten van Melbourne reden en nog even zwaaiden mij. (foto helaas net te vroeg genomen…….)
Komende week vier dagen werken. Mijn ouders landen morgenochtend in Melbourne en aanstande vrijdagochtend vliegen we naar Adelaide voor een lang weekend daar. Alweer een kleine vakantie ;-)