Verkiezingen

Australie is momenteel in de ban van de landelijke verkiezingen. Aanstaande zaterdag moeten ze naar de stembus. Inderdaad, ze moeten: stemmen is hier verplicht en niet komen is strafbaar (150 dollar boete).

Het leuke is dat de verkiezingen over dezelfde onderwerpen gaann als in Nederland een paar maanden terug. De rechtste liberalen vinden dat de overheid veel te veel uitgeeft, dat de staatsschuld veels te hoog is en ze beloven om de boten te stoppen. Boten? De boten. Vol met “illegale immigranten”. Die allemaal crimineel zijn en de banen van de blanken pikken.

Het leuke is dat het merendeel (90%+) van de immigranten gewoon per vliegtuig komt. De meeste illegalen zijn………….Amerikaan, binnengekomen op een toeristenvisum en nooit meer weggegaan. Het hele onderwerp van de ‘boat people’ zoals ze genoemd worden, slaar nergens op. Er is in Australie een debat aan de gang over de maximum “carrying capacity” van dit land, voornamelijk ingegeven vanuit een fileprobleem en mensen die steeds verder reizen naar hun werk. Maar er zijn mensen in dit land, met 21 miljoen inwoners op de oppervlakte van heel Europa, die “vol is vol” staan reopen. Omdat hun voorouders toevallig 150 tot 50 jaar eerder met een boot hier kwamen………

De hele verkiezingscampagne is een smerige. Eigenlijk hebben de Australiers een twee-partijen systeem. Labour (links) en de Liberals (rechts) zijn continu met elkaar aan het strijden om de stemmen. Andere partijen als de Greens (mij iets te veel boomknuffelaars) en Family First (veel te conservatief christelijk……….Urk, Staphorst, dat rijtje) spelen geen echte rol van betekenis.

Op tv gaan de reclames nergens anders over en wordt de ene stoot onder de gordel gepareert met leugens over de andere partij. Verder is het vooral een grote poppenkast…….de liberals komen drie dagen voor de verkiezingen met hun financiele doorrekening van hun plannen. Drie dagen………en dan niet eens door het “Centraal Planbureau” maar door een ‘onafhankelijk’ onderzoeksbureau.

Het is vooral een verkiezing tussen de twee iconen: Julia Gillard, met fel rood haar, een grote neus en de eerste vrouwelijke premier versus Tony Abbott, met een fel rode speedo zwembroek en flaporen. Dat is het niveau waarop het wordt uitgevochten. Waar we in Nederland doodgegooit warden met ‘inhoudelijke’ debatten, hebben hier de twee leiders nog geen enkele keer tegenover elkaar gestaan.

Mijn rol in de verkiezingen? De laatste twee dagen heb ik bij een stembureau gezeten waar mensen hun “early vote” kwijt kunnen. Of beter gezegd, bij de deur van het kantoorgebouw ernaast gestaan. Omdat ik geen Australisch staatsburger ben, mag ik niet in het stembureau werken. Dus alles wat ik doe is “up those stairs, to the left, across the lane and up the stairs into the other building” zeggen tegen stemmers. Ongeveer 350 keer per dag. Voor 19 dollar per uur.

Het is wederom geen geweldig werk, maar ik kom tenminste ergens voor uit bed. Het wordt tijd dat het eerste lange weekend of een kleine vakantie geboekt gaat worden, dan heb ik tenminste iets om naar uit te kijken tijdens de jacht op een echte baan.