31 july is het zover. Eerst nog naar Seoul voor 3 dagen vakantie en daarna door naar Melbourne! Het voelt alsof het nog steeds ontzettend lang duurt. Net als met die verloren finale is het besef er nog niet, maar ik ga zometeen echt een paar maanden weg.
Op de dag nauwkeurig is het nu twee jaar geleden dat ik door Caitlyn in Osaka op m'n schouder werd getikt. Hoe symbolisch om dan, onder hevige druk van "waar blijft ie nou?", een blog te starten. Het schrijven gaat nog niet echt makkelijk en spontaan, ik heb namelijk geen idee wat jullie leuk vinden om te lezen!
De voorbereidingen lopen in ieder geval stroef. Het vliegticket is wel betaald, maar nog niet binnen. Ik heb geen idee wat ik in Seoul ga doen. Werk vinden in Melbourne blijkt nog erg lastig vanuit hier, van de vijf uitzend / detacheringsbureaus heeft er nog geen een gereageerd. Ben ook nog niet begonnen met inpakken.
Nee, het voelt eerder dat ik nog gewoon twee weken moet werken en daarna op vakantie ga, dan dat het voelt als "voor de rest van het jaar weggaan". Alleen de mensen die even extra gedag komen zeggen omdat ze zelf op vakantie gaan, geven het gevoel dat er toch iets bijzonders gaat gebeuren.
Of ik zit gewoon nog midden in het verwerkingsproces van algelopen zondag......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten